Verjaardag in de jungle en heel veel klimmen
Door: Esmee
Blijf op de hoogte en volg Esmée
31 Oktober 2011 | Maleisië, Miri
Eerst maar even een verslagje van de laatste 2 dagen nu het nog vers in het geheugen zit. Zaterdag zijn Sophie, Annika en Tamar weer naar Nederland gevlogen en zijn Joeke en ik op het vliegtuig naar Miri gestapt.
Gister was de verjaardag van Joeke en ook al zijn we aan de andere kant van de wereld, dat moest natuurlijk wel gevierd worden. De eerste missie van de dag was dus een taart vinden. Dat ging redelijk soepel ondanks dat het zondag was. Bij het eerste bakkertje dat we tegenkwamen vonden we al een heel schattig 4-persoons taartje. Meenemen dus. Toen op naar de supermarkt voor een lunch voor in het Lambir Hills National Park. Ook dat was snel gelukt nu moest ik alleen Joeke nog even de winkel uit schoppen om kaarsjes en een cadeautje te fixen. Gelukkig kon dat allemaal in de supermarkt en kon ik zelfs een strik bemachtigen.
Na dit soepele begin kwam het lastigste deel, de reis naar Lambir. Eerst vanaf het lokale busstation een bus naar het express busstation (hier moesten we 20 minuten op wachten) en daarna een bus naar het park waar we 3 kwartier op moesten wachten. Uiteindelijk zijn we aangekomen in het park. Na 20 minuutjes lopen over een vrijwel Nederlands (vlak en breed) pad kwamen we bij de waterval met picknickplek uit. Erg mooi en vooral leuke picknick huisjes. Bij de buren lag een hele kip op de bbq, maar met onze taart met kaarsjes hadden wij het nog beter voor elkaar al zeg ik het zelf!
Ook hier trokken we weer de aandacht. Een groep jongeren vroeg of ik een foto wilde maken dacht ik, maar ze wilden op de foto met ons. Joeke erbij gehaald en maar weer even geposeerd. Echt heel bizar, soms voel je je hier echt een filmster. (En soms gehandicapt ofzo, dan word je aangekeken alsof je gek bent). Na de fotosessie en nog even lekker pootjebaden via een ander pad terug. Hier bleek dat we toch nog steeds erg Nederlands denken. Als je over een stukje 20 minuten doet en op het kaartje zie je een andere route die 2x zo lang is dan duurt die 40 minuten, toch? Niet dus, want als je om 50 meter vooruit te komen 100 meter omhoog moet, dan kost dat wat meer tijd en levert dat behoorlijk zuur op in de benen. Uiteindelijk hebben we er ruim 1,5 uur over gelopen, onderweg kwamen we nog wel een andere waterval tegen waar we onze voeten nog even hebben laten pedicuren door de visjes.
Hoewel we behoorlijk uitgeput waren van de onverwacht zware wandeling op onze 'relax-dag' hebben we ook nog terug gelopen vanaf het express busstation, ook weer ver, maar gelukkig vlak. (niet voor onze lol, er reden geen bussen meer)
Gelukkig waren de ouders van Joeke zo lief om ons te trakteren op een etentje, dus hebben we ons tegoed gedaan aan heerlijk eten met een verrukkelijk toetje (Brownies met ijs). Dat maakt natuurlijk alles weer goed.
Na een goede nachtrust stond ons vandaag het volgende nationaal park te wachten, de Niah Caves. Deze keer met wat luxer vervoer, de taxichauffeur van het hostel reed ons er voor 60RM pp heen (incl. lunch). De grotten zijn echt prachtig. Eerst de Traders Cave, een half open grot met allemaal mossen en wat planten. De 2e was de Great Cave, die was groot, echt groot. Ook weer met veel mooie kleuren groen en roodbruin. Door de Great Cave kon je lopen naar de Painted Cave. Dat was dus ook weer een verrassing. Heel veel trappen en met de Lambir Hills nog in de benen was dat te voelen. Maar dat was nog niet alles. We wisten wel dat we een zaklamp mee moesten, maar dat we echt door het pikkedonker moesten dat was toch een verrassing. Best eng, zeker omdat de planken waar we over liepen ondergescheten waren door de zwaluwen en vleermuizen en ook nog eens nat waren. Dat levert dus een behoorlijk geglibber op. Met zijn tweetjes in de duisternis voelt dat dan als een echt avontuur. De Painted Cave viel een beetje tegen, van de schilderingen was niet heel veel te zien, maar de weg er naartoe is natuurlijk altijd belangrijker dan het doel op zich. Het oorspronkelijke plan om te blijven tot de schemer om het uitvliegen van de vleermuizen en zwaluwen te zien hebben we maar laten varen. Het was mooi geweest.
Uitgeput hebben we net nog even gegeten bij het tentje waar we zaterdag ook al gegeten (en Chelsea-Arsenal gekeken) hadden, geen puf meer om iets nieuws te zoeken.
Gelukkig doet een douche wonderen en voel ik me nu weer fris en fruitig.
Als het goed is staan er wat foto's op, zodat jullie een idee krijgen wat ik allemaal gezien heb. Plezier ermee!
xxx
Gister was de verjaardag van Joeke en ook al zijn we aan de andere kant van de wereld, dat moest natuurlijk wel gevierd worden. De eerste missie van de dag was dus een taart vinden. Dat ging redelijk soepel ondanks dat het zondag was. Bij het eerste bakkertje dat we tegenkwamen vonden we al een heel schattig 4-persoons taartje. Meenemen dus. Toen op naar de supermarkt voor een lunch voor in het Lambir Hills National Park. Ook dat was snel gelukt nu moest ik alleen Joeke nog even de winkel uit schoppen om kaarsjes en een cadeautje te fixen. Gelukkig kon dat allemaal in de supermarkt en kon ik zelfs een strik bemachtigen.
Na dit soepele begin kwam het lastigste deel, de reis naar Lambir. Eerst vanaf het lokale busstation een bus naar het express busstation (hier moesten we 20 minuten op wachten) en daarna een bus naar het park waar we 3 kwartier op moesten wachten. Uiteindelijk zijn we aangekomen in het park. Na 20 minuutjes lopen over een vrijwel Nederlands (vlak en breed) pad kwamen we bij de waterval met picknickplek uit. Erg mooi en vooral leuke picknick huisjes. Bij de buren lag een hele kip op de bbq, maar met onze taart met kaarsjes hadden wij het nog beter voor elkaar al zeg ik het zelf!
Ook hier trokken we weer de aandacht. Een groep jongeren vroeg of ik een foto wilde maken dacht ik, maar ze wilden op de foto met ons. Joeke erbij gehaald en maar weer even geposeerd. Echt heel bizar, soms voel je je hier echt een filmster. (En soms gehandicapt ofzo, dan word je aangekeken alsof je gek bent). Na de fotosessie en nog even lekker pootjebaden via een ander pad terug. Hier bleek dat we toch nog steeds erg Nederlands denken. Als je over een stukje 20 minuten doet en op het kaartje zie je een andere route die 2x zo lang is dan duurt die 40 minuten, toch? Niet dus, want als je om 50 meter vooruit te komen 100 meter omhoog moet, dan kost dat wat meer tijd en levert dat behoorlijk zuur op in de benen. Uiteindelijk hebben we er ruim 1,5 uur over gelopen, onderweg kwamen we nog wel een andere waterval tegen waar we onze voeten nog even hebben laten pedicuren door de visjes.
Hoewel we behoorlijk uitgeput waren van de onverwacht zware wandeling op onze 'relax-dag' hebben we ook nog terug gelopen vanaf het express busstation, ook weer ver, maar gelukkig vlak. (niet voor onze lol, er reden geen bussen meer)
Gelukkig waren de ouders van Joeke zo lief om ons te trakteren op een etentje, dus hebben we ons tegoed gedaan aan heerlijk eten met een verrukkelijk toetje (Brownies met ijs). Dat maakt natuurlijk alles weer goed.
Na een goede nachtrust stond ons vandaag het volgende nationaal park te wachten, de Niah Caves. Deze keer met wat luxer vervoer, de taxichauffeur van het hostel reed ons er voor 60RM pp heen (incl. lunch). De grotten zijn echt prachtig. Eerst de Traders Cave, een half open grot met allemaal mossen en wat planten. De 2e was de Great Cave, die was groot, echt groot. Ook weer met veel mooie kleuren groen en roodbruin. Door de Great Cave kon je lopen naar de Painted Cave. Dat was dus ook weer een verrassing. Heel veel trappen en met de Lambir Hills nog in de benen was dat te voelen. Maar dat was nog niet alles. We wisten wel dat we een zaklamp mee moesten, maar dat we echt door het pikkedonker moesten dat was toch een verrassing. Best eng, zeker omdat de planken waar we over liepen ondergescheten waren door de zwaluwen en vleermuizen en ook nog eens nat waren. Dat levert dus een behoorlijk geglibber op. Met zijn tweetjes in de duisternis voelt dat dan als een echt avontuur. De Painted Cave viel een beetje tegen, van de schilderingen was niet heel veel te zien, maar de weg er naartoe is natuurlijk altijd belangrijker dan het doel op zich. Het oorspronkelijke plan om te blijven tot de schemer om het uitvliegen van de vleermuizen en zwaluwen te zien hebben we maar laten varen. Het was mooi geweest.
Uitgeput hebben we net nog even gegeten bij het tentje waar we zaterdag ook al gegeten (en Chelsea-Arsenal gekeken) hadden, geen puf meer om iets nieuws te zoeken.
Gelukkig doet een douche wonderen en voel ik me nu weer fris en fruitig.
Als het goed is staan er wat foto's op, zodat jullie een idee krijgen wat ik allemaal gezien heb. Plezier ermee!
xxx
-
31 Oktober 2011 - 14:40
Anneke:
Wat een heerlijke verhalen om te lezen! Zou best even met je willen ruilen (ook de verzuurde benen..).
-
31 Oktober 2011 - 16:13
Fransje:
Esmee, wat een avonturen beleef je.
En ook erg leuk om te lezen. Ben zeer benieuwd naar Alle foto's. Geniet verder! -
31 Oktober 2011 - 16:34
Oma:
Vul hier je reactie in... -
31 Oktober 2011 - 16:36
Oma:
Wat een leuke avonturen. Spannend zeker in die grotten, je schrijft het heel aanschouwelijk hoor.
Nog een paar heerlijke dagen en geniet. -
31 Oktober 2011 - 17:56
Henriette:
leuk.... dit x een paar foto's erbij!
Die wandelingen op de sandalen of de stevige stappers?
x -
31 Oktober 2011 - 20:47
Louise:
Hee Esmée,
Wat een leuk verhaal weer :). En wat grappig dat jullie elke keer op de foto gezet moeten worden hihi. De foto's zien er ook erg mooi uit!
liefs, Louise -
02 November 2011 - 13:49
Feik:
Ik heb je ingeschreven voor je vakken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
